Submit Face book
Konuyu Oyla:
  • Derecelendirme: 5/5 - 1 oy
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

Erich Von Daniken - EVRENDE AKILLI YARATIKLAR VAR MI?


Erich Von Daniken - EVRENDE AKILLI YARATIKLAR VAR MI? konusu, ERICH VON DANIKEN forumunda tartışılıyor.
#1
Erich-von-D%25C3%25A4niken.jpg



EVRENDE AKILLI YARATIKLAR VAR MI?

YİRMİNCİ YÜZYIL İNSANI, türünün evren deki tek örneği midir? Başka yıldızlardan gözümüzle görebileceğimiz örnekler gelmediği sürece bu soruya verilen, «Evet,dünyamız, üzerinde insan yaşayan tek gezegendir!» karşılığı geçerli ve inandırıcı kalacaktır. Ancak son araştırma ve bulgulardan ortaya çıkan gerçekler dikkatle incelendiğinde, soru işaretleri ormanının büyüdükçe büyüdüğü görülecektir. Astronomlar bulutsuz bir gecede çıplak gözle 4500 yıldız görülebileceğini söylüyorlar. Küçük bir gözlem evi teleskopu bu sayıyı iki milyona çıkarabiliyor. Modern yansıtıcı teleskoplarca, Samanyolu’nu oluşturan milyarlarca yıldızın ışığını gözlemciye getirmek gücünde. Ancak, evrenin heybetli ölçüleri açısından Samanyolu, çok daha büyük bir yıldızlar sisteminin ufacık bir parçasıdır. Bu sistem yirmiye yakın galaksiden oluşur ve yarıçapı bir buçuk milyon ışık yılıdır. (1 ışık yılı, ışığın bir yılda aldığı yoldur ve 300.000 x 60 x 60 x 24 x 365 = 9.460.800.000.000 kilometreye eşittir). Ancak böylesine korkunç bir sayıyla anlatılan bu sistem bile, elektronik teleskopların gösterdiği nebulaların büyüklüğü karşısında küçücük kalır. Astronom Harlow Shapley, teleskoplarımızın görüş alanı içinde yaklaşık olarak (100.000.000.000.000.000.000) yıldız bulunduğunu ve bunların binde birinde gezegenler sistemi bulunduğunu tahmin ediyor. Bu tahminin temelinden hareketle, söz konusu yıldızların binde birinde hayat için gerekli koşullar olduğunu kabul edersek, geriye (100.000.000.000.000) yıldız kalıyor. Peki, bunların kaçında hayata uygun atmosfer var? Binde birinde mi? Öyleyse (100.000.000.000) yıldız hayat için gerekli atmosferi taşıyor demektir. 

Daha ileri giderek, bunların binde birinde hayatın ortaya çıktığını düşünürsek, şu anda üstünde hayat olan 100 milyon gezegen bulunduğu anlaşılır. Bu hesaplar, günümüzün tekniğiyle yapılan teleskopların gösterdiği yıldızlar temel alınarak yapılmıştır. Bu arada tekniğin her gün gelişmeler gösterdiği unutulmamalıdır. Biyokimyacı Dr. S. Miller'in varsayımını izlediğimizde hayatın ve hayat için gerekli koşulların, birtakım başka gezegenlerde daha çabuk gelişmiş olabileceğini görürüz. Bu varsayımı kabul edersek, 100.000 gezegende, bizimkinden daha gelişmiş uygarlıkların bulunduğunu da kabul etmemiz gerekir. Tanınmış bilim adamı, yazar ve W. von Braun'un arkadaşı Prof. Dr. Willy Ley, NewYork'taki konuşmamızda görüşlerini şöyle açıkladı: «Yalnız Samanyolu'ndaki yıldızların sayısı 30 milyar kadardır. Günümüz astronomi bilginleri, bunların 18 milyarında gezegenler sistemi bulunduğunu kabul ederler. Gezegen sistemleri arasındaki uzaklığın, gezegenlerin ancak yüzde birine bir yıldız yörüngesine girme olanağı tanıdığını düşünelim. Bu durumda, hayatı destekleyecek güçte 180 milyon gezegenle karşı karşıya kalırız. Bunların yüzde birinde de hayatın gerçekten ortaya çıktığını düşünürsek, geriye 1.800.000 gezegen kalır. Üzerinde hayat bulunan gezegenlerin yine yüzde birinde «Homo Sapiens'e eşit akıl düzeyindeki canlıların yaşadıklarını kabul edersek, Samanyolu’nda 18.000 uygarlık olduğu ortaya çıkar.» Samanyolu'ndaki yıldız sayısının son sayımlarda 100 milyara çıktığı göz önünde tutulursa, Prof. Ley'in dikkatle yaptığı hesaptaki uygarlık sayısı büyük çapta artar. Ütopik sayıları ya da bilinmeyen galaksileri katmaksızın yapılan yukarıdaki tahmini, biraz daha ilerletebiliriz ve 18.000 gezegenin en az yüzde birindegerçekten hayat olduğunu ileri sürebiliriz. Dünyaya benzer gezegenleri var olduğu, gerek hesaplar, gerekse bilimsel araştırmalar sonucu, kuşku tanımaz bir duruma gelmiştir. 

Ancak hayatı destekleyen koşulların ille de dünyanın kilerle özdeş olması gerekmez. Hayatın yalnız dünyadaki koşullar altında geliştiği düşüncesi çoktan çürütülmüştür. Oksijen ve su olmayınca hayat da olmaz inancı tümüyle yanlıştır. Öyle ki dünyamızda bile oksijene gerek duymayan canlılar vardır. Anaerobik bakteri adı verilen bu yaratıklara oksijen, öldürücü etki yapmaktadır. Neden uzayda aynı şekilde yaşayan gelişmiş türler bulunmasın? Çalışmalarını pek yakın tarihlere kadar dünyamız üzerinde yoğunlaştıran araştırmacılar, gezegenimizi hayat için 'ideal' olarak nitelendirmişlerdi. Bol bol suyu, tükenmeyen oksijeni, organik yollarla kendiliğinden yenilenen doğası ve ne çok sıcak, ne çok soğuk iklimiyle dünyamız, bu niteliği hak eder görünüyordu. İyi ama hayatın doğuşu ve gelişmesi böylesine katı kurallarla sınırlandırıldığında, ortaya çıkan şaşırtıcı durumlara ne demeli? Bilginler,dünya da iki milyona yakın değişik canlı türünün bulunduğunu tahmin ediyorlar; bunların bir milyon iki yüz bini bilimsel olarak tanınıyor. Ancak, tanınanlar içinde birkaç bin türün, bugün geçerli kurallar gereğince,yaşam aması gerekiyor! Bu durumda, hayat için gerekli koşulları belirleyen yasaların yeni baştan ele alınıp incelenmelerinden başka çıkar yol yoktur. Normal olarak yüksek radyoaktiviteli suların mikroptan arınmış olacağı düşünülebilir. Ne var ki birtakım bakteri türleri, nükleer reaktörleriçevre leyen Dr. Siegel'in yaptığı bir deney ise korku vericidir: Siegel, Jüpiter'in atmosferini laboratuvarında yaratarak, birtakım bakterileri burada üretmeyi denemiştir. Bilindiği gibi Jüpiter'in atmosferi, bizim anladığımız biçimde hayat için hiç bir uygunluk göstermemektedir. Bununla birlikte Siegel'in bakterileri, amonyak, metan ve hidrojene rağmen ölmemiş ve üremelerini sürdürmüşlerdir. Bristol Üniversite si entomoIojistlerinden Hinton ve Blum'un deneyi de aynı oranda ürkütücüdür. Bu bilim adamları, bir tatarcık türünü birkaç saat 100° santigrad ısıda kuruttuktan sonra,uzay kadar soğuk olan sıvı helyuma atmışlardır. Daha sonra yüksek ısı vererek doğal hayata döndürdükleri hayvancıklar hiç bir şey olmamış gibi yaşamalarını sürdürmüşler, hatta 'sağlıklı' yavrular bile doğurmuşlardı! Bunların dışında yanardağlarda yaşayan, taş yiyen, demir üreten bakteri türleri de tanınmaktadır. 

Soru işaretleri ormanı büyüdükçe büyümüyor mu? Birçok araştırma merkezinde deneyler sürdürülürken, hayatın hiç bir zaman dünyamız koşullarıyla sınırlandırılamayacağının delilleri de artmaktadır.Dünya yüzyıllar boyu, yerküreyi yöneten koşullar ve yasalar çevresinde dönüp duruyor. Bu inanış, alışılmış ölçü ve düşünce sistemlerini benimseyen araştırmacıların gözlerine her şeyi bulanık ve titrek gösteren bir gözlük gibi yerleşti.Uzay incelenirken de çıkarılamayan bu gözlük yüzünden, çağ açan düşünürlerden Teilhard de Chardin,uzay da ancak 'hayal'in gerçek olabileceğini ileri sürdü! Eğer başka gezegenlerde yaşayan akıllı yaratıklar da bizim gibi düşünüyorlarsa, kendi hayatları için gerekli koşulları, bütün evren için geçerli sayıyorlar demektir. Böylece bizim anladığımız biçimde bir hayat için kesinlikle öldürücü olan –150, 200 derece ısıda yaşayan yaratıklar, evrende hayat izi ararken –150 dereceyi de birlikte arayacaklardır. Tıpkı bizim geçmişimizi aydınlatmaya çabalarken kullandığımız mantık gibi... Şu, ya da bu zamanda ortaya çıkan her atak düşünceye ütopya gözüyle bakılır. Ama günlük gerçekler arasına giren ütopyalar sayılamayacak kadar çoktur! Burada verilen örnekler en uzak ihtimalli türden olmakla birlikte, bugün kavramakta güçlük çektiğimiz birtakım kavramlar açıklanınca, gerçek durumuna gireceklerdir. O zaman tüm engeller yıkılacak ve insan,evren in gizli tuttuğu bilgilere bir adım daha yaklaşacaktır. Gelecek kuşaklar evren de bugün hayal edemediğimiz ölçüde değişik türden canlılar bulacaklar, biz orada olmasak bile,evren deki tek akıllı yaratık olmadıklarını, hele hiç de en eski yaratık olmadıklarını kabul edeceklerdir. 

Yaşı sekiz ya da on iki milyar olarak bilinen evrenden kopup gelen göktaşları, mikroskoplarımızın altına organik bileşimlerin, izlerim getirmektedirler. Milyonlarca yıllık bakteriler yeniden hayat kazanırken, uzaydaki sayısız güneşlerden çıkan sporlar, boşluğu aşarak gezegenlerin çekim alanına kapılmaktadırlar. Milyonlarca yıldır süregelen dönemlerde, yeni hayat türleri yaratılmakta ve gelişmektedir. Bu arada yerkürenin her yanından toplanan sayısız taş örneklerinin incelenmesi, dünyamızın dört milyar yıl önce meydana geldiğini ortaya çıkarmıştır. Ne var ki bilimin tek bildiği şey, bir milyon yıl kadar önce,' insanı andırır bir şey 'in dünyada yaşadığıdır! Ve dev zaman nehrine, ağır çalışmalar, büyük serüvenler ve geniş çapta merak karşılığında kurduğu baraja ancak 7000 yıllık bir insanlık tarihi toplayabilmiştir. Evrenin milyarlarca yılla ölçülen geçmişi karşısında bu sayı gülünç kalmıyor mu? İnsanın bugünkü durumuna gelebilmesi için 400.000 yıl geçmesi gerekmişti. Neden başka gezegenler bize benzeyen ya da benzemeyen varlıkların gelişmesi için daha elverişli koşullar sağlamamış olsun? Neden başka bir gezegende bize eşit ya da bizden üstün 'rakipler' bulunmasın? Birtakım kestirme karşılıklarla bu sorular hasıraltı edilemez! Geçmişte yıkılmaz görünen yasalara bugün gülündüğü unutulmamalıdır. Söz gelişi, yüzlerce kuşak dünyanın düz olduğu inancındaydı. Binlerce yıl güneşin dünyanın çevresinde döndüğü ileri sürüldü. Bugün bile, Samanyolu’nun merkezinden 30.000 ışık yılı uzakta, sıradan, minicik bir gezegen olduğu ispatlandığı halde, dünyanın, her şeyin merkezi olduğuna inananlarımız var. Uzay araştırmalarında elde ettiğimiz bilgiler, evren karşısındaki küçüklüğümüzü ve değersizliğimizi çoktan ortaya koymuştur. Ancak geleceğimizin evrende gizli olduğu gerçeği, değerinden bir şey yitirmemiştir. Geleceğe şöyle bir bakmadan, geçmişi tarafsızlık ve içtenlikle araştırma gücünü bulabileceğimizi sanmıyorum... 
Your Page Title
Cevapla


Konu ile Alakalı Benzer Konular
Konular Yazar Yorumlar Okunma Son Yorum
  ERICK VON DANIKEN - GÖKLERDEN GELEN ATEŞ SAÇAN SAVAŞ ARABALARI Emka 0 3,391 14-06-2016, Saat: 10:09
Son Yorum: Emka
  ERICK VON DANIKEN - TANRI BİR ASTRONOTMUYDU Emka 0 6,107 14-06-2016, Saat: 10:01
Son Yorum: Emka

Hızlı Menü:


Konuyu Okuyanlar: 1 Ziyaretçi