Sabah erken uyandım, güneşin doğuşunu izlemek ve denizi koklamak istedim geçen günlerin birinde. Evden çıkıp, minik bir patika yolda iki dakika kadar yürüyüp, arabalar için olan yolu geçiyorsunuz, karşınızda yemyeşil bir park ve uçsuz bucaksız Akdeniz Denizden elli metre yüksekteyim. Bir süre denizle bütünleştikten sonra çimenler boyunca yürümeye başladım. Yürüyüş yapan başka insanlar da var. Gülümseyen yüze rastlamıyorum yine. Sabah sabah ne güzel spor yapıyorsunuz; tertemiz hava, mavi ve yeşilin birbiriyle muhteşem kaynaşması içinde denizin kokusu, toprağın, çimenlerin ara ara çiçeklerin kokusu içinde nedir derdiniz diye haykırarak içimden kızgınlık hissediyorum. Biraz yürüdükten sonra bir banka oturdum ve mavi sulara dalıp içinde kayboluyorum.
Daha önce defalarca olduğu gibi hayatım akmaya başlıyor gözlerimin önünden.Doğduğunuz andan itibaren ailenizin ve toplumun düşünce kalıpları ve inanç sistemleri yüklenmeye başlıyor kişiliğinize. Bebekken güldürmeye çalışıyorlar en basitinden! Sen bebeksin! Gülmen lazım, agu aguu... Gülmeyeceğim kardeşim. Ben sizi eğlendirmek için mi dünyaya geldim Büyümeye başlayınca sizi bir o yana bir bu yana çekiştirip duruyorlar. Bu hiçbir zaman bitmiyor eğer fark etmezseniz.
Okulda öğretmenlerine şöyle davran, arkadaşlarına böyle davran, aman uslu çocuk ol, ders çalışmalısın, başarılı olmalısın, üniversiteye gitmelisin, meslek sahibi olmalısın, şu amca bunu söylüyor, bak teyzeler şunu söyledi, kardeşine dikkat et, büyüklerine saygılı ol, niçin gülüyorsun, niçin ağlıyorsun, niçin kızıyorsun; ya bizim kafamızdaki model olacaksın ya bizim kafamızdaki model olacaksın! Başka çaren yok... Tabi bütün bunlar ve yüzlerce benzerleri, insanların yürekten hissettiğini düşünmediğim, mekanik bir sevgi çerçevesinde ve saygı içinde toplumun gelenek ve göreneklerine uygun olarak size sunuluyor. Daha doğrusu sunulanı alıp uygulamanız emrediliyor. Bu aileye ait kısmı sadece
Bütün okul hayatınızdaki arkadaşlarınız, en yakın arkadaşlarınız, öğretmenleriniz, akrabalarınız, aile dostlarınız hepsi durmadan çekiştiriyorlar. Üst üste fark etmeden kabul ettiğiniz kişilikleri yüklüyorlar size. Burada suçluyormuş gibi görünüyorum ama onlar da bildiklerini aynı girdap içinde, en iyi bildiklerini uyguluyorlar. Yaşamınızda hızla ilerlerken, aile, toplum tarafından bir siz yaratılmış oluyor. Tabi siz de kendinizi bu şekilde tanımlamış oluyorsunuz, siz de karşılaştığınız insanlara aynı şekilde davranıyorsunuz, siz de başkalarına yükleme yapıyorsunuz. Ardından sevgililer Kimliğiniz yine değişikliğe uğruyor.
Ardından iş hayatı İş hayatı başlı başına bir okul; eğer izin verirseniz başka bir siz oluşmaya başlıyor tekrar. Yalakalık, eşitsizlik, dedikodu, ayrımcılık, ast-üst ilişkisi, üstlerin senin için ilah olmak zorunda, tanıdığı olanlar, torpille gelenler daha uzayıp gider... Eh, ekmek parası! Hayat acımasız. Biz de bu döngünün içinde var olmak zorundayız. Tabi şartlarına uyarsan, uygularsan var olabilirsin bu oluşumun içinde. Evlilik ki toplumun olmazsa olmazlarındandır, çocuk ki sizde bu öğrendiklerinizi çocuğunuzda uygulayın diye, mal-mülk sahibi olmaya çalışmak, geleceğini garantiye almaya çalışmak, yaşlılık , torunlar ve son.
Şimdi bankta otururken, hayatıma değen bütün insanların oluşturduğu ben ne kadar benim Ne kadarı bilinçli olarak kendi seçimim Dünya bu, yaşam bu, hayat daha farklı nasıl ilerler ki Tabi ki ailem olacak, arkadaşlarım olacak, eşim, işim, çocuğum olacak...
Eh, şimdiye kadar bildiğim hayat bu. Fakat bana öğretilen hayat benim istediklerim mi Çelişki insanı dibe vurur ama çıkışınız muhteşem olur. Bu durumda hayatı, Ben i yeniden yaratıyorum... Bana verilen içinde beğenmediğim her şeyi değiştirerek.. Öfkelendiğim, üzüldüğüm, acı çektiğim kimliğimi oluşturan bütün deneyimlerimdeki hissettiklerimi değiştirerek. Yeni bir Ben zamanı artık... Benim farkında olarak belirlediğim, huzur içinde, neşe içinde bir Ben zamanı... Siz ne kadar Siz siniz Siz Kim siniz Haydi analiz edin kendinizi. Bütün içinizdekileri, derinlerde kalan bütün duyguları, acısıyla tatlısıyla ortaya çıkarmaya, kendinizi özgürleştirmeye ne dersiniz
Sabah erken uyandım, güneşin doğuşunu izlemek ve denizi koklamak istedim geçen günlerin birinde. Evden çıkıp, minik bir patika yolda iki dakika kadar yürüyüp, arabalar için olan yolu geçiyorsunuz, karşınızda yemyeşil bir park ve uçsuz bucaksız Akdeniz Denizden elli metre yüksekteyim. Bir süre denizle bütünleştikten sonra çimenler boyunca yürümeye başladım. Yürüyüş yapan başka insanlar da var. Gülümseyen yüze rastlamıyorum yine. Sabah sabah ne güzel spor yapıyorsunuz; tertemiz hava, mavi ve yeşilin birbiriyle muhteşem kaynaşması içinde denizin kokusu, toprağın, çimenlerin ara ara çiçeklerin kokusu içinde nedir derdiniz diye haykırarak içimden kızgınlık hissediyorum. Biraz yürüdükten sonra bir banka oturdum ve mavi sulara dalıp içinde kayboluyorum.
Daha önce defalarca olduğu gibi hayatım akmaya başlıyor gözlerimin önünden.Doğduğunuz andan itibaren ailenizin ve toplumun düşünce kalıpları ve inanç sistemleri yüklenmeye başlıyor kişiliğinize. Bebekken güldürmeye çalışıyorlar en basitinden! Sen bebeksin! Gülmen lazım, agu aguu... Gülmeyeceğim kardeşim. Ben sizi eğlendirmek için mi dünyaya geldim Büyümeye başlayınca sizi bir o yana bir bu yana çekiştirip duruyorlar. Bu hiçbir zaman bitmiyor eğer fark etmezseniz.
Okulda öğretmenlerine şöyle davran, arkadaşlarına böyle davran, aman uslu çocuk ol, ders çalışmalısın, başarılı olmalısın, üniversiteye gitmelisin, meslek sahibi olmalısın, şu amca bunu söylüyor, bak teyzeler şunu söyledi, kardeşine dikkat et, büyüklerine saygılı ol, niçin gülüyorsun, niçin ağlıyorsun, niçin kızıyorsun; ya bizim kafamızdaki model olacaksın ya bizim kafamızdaki model olacaksın! Başka çaren yok... Tabi bütün bunlar ve yüzlerce benzerleri, insanların yürekten hissettiğini düşünmediğim, mekanik bir sevgi çerçevesinde ve saygı içinde toplumun gelenek ve göreneklerine uygun olarak size sunuluyor. Daha doğrusu sunulanı alıp uygulamanız emrediliyor. Bu aileye ait kısmı sadece
Bütün okul hayatınızdaki arkadaşlarınız, en yakın arkadaşlarınız, öğretmenleriniz, akrabalarınız, aile dostlarınız hepsi durmadan çekiştiriyorlar. Üst üste fark etmeden kabul ettiğiniz kişilikleri yüklüyorlar size. Burada suçluyormuş gibi görünüyorum ama onlar da bildiklerini aynı girdap içinde, en iyi bildiklerini uyguluyorlar. Yaşamınızda hızla ilerlerken, aile, toplum tarafından bir siz yaratılmış oluyor. Tabi siz de kendinizi bu şekilde tanımlamış oluyorsunuz, siz de karşılaştığınız insanlara aynı şekilde davranıyorsunuz, siz de başkalarına yükleme yapıyorsunuz. Ardından sevgililer Kimliğiniz yine değişikliğe uğruyor.
Ardından iş hayatı İş hayatı başlı başına bir okul; eğer izin verirseniz başka bir siz oluşmaya başlıyor tekrar. Yalakalık, eşitsizlik, dedikodu, ayrımcılık, ast-üst ilişkisi, üstlerin senin için ilah olmak zorunda, tanıdığı olanlar, torpille gelenler daha uzayıp gider... Eh, ekmek parası! Hayat acımasız. Biz de bu döngünün içinde var olmak zorundayız. Tabi şartlarına uyarsan, uygularsan var olabilirsin bu oluşumun içinde. Evlilik ki toplumun olmazsa olmazlarındandır, çocuk ki sizde bu öğrendiklerinizi çocuğunuzda uygulayın diye, mal-mülk sahibi olmaya çalışmak, geleceğini garantiye almaya çalışmak, yaşlılık , torunlar ve son.
Şimdi bankta otururken, hayatıma değen bütün insanların oluşturduğu ben ne kadar benim Ne kadarı bilinçli olarak kendi seçimim Dünya bu, yaşam bu, hayat daha farklı nasıl ilerler ki Tabi ki ailem olacak, arkadaşlarım olacak, eşim, işim, çocuğum olacak...
Eh, şimdiye kadar bildiğim hayat bu. Fakat bana öğretilen hayat benim istediklerim mi Çelişki insanı dibe vurur ama çıkışınız muhteşem olur. Bu durumda hayatı, Ben i yeniden yaratıyorum... Bana verilen içinde beğenmediğim her şeyi değiştirerek.. Öfkelendiğim, üzüldüğüm, acı çektiğim kimliğimi oluşturan bütün deneyimlerimdeki hissettiklerimi değiştirerek. Yeni bir Ben zamanı artık... Benim farkında olarak belirlediğim, huzur içinde, neşe içinde bir Ben zamanı... Siz ne kadar Siz siniz Siz Kim siniz Haydi analiz edin kendinizi. Bütün içinizdekileri, derinlerde kalan bütün duyguları, acısıyla tatlısıyla ortaya çıkarmaya, kendinizi özgürleştirmeye ne dersiniz
Daha önce defalarca olduğu gibi hayatım akmaya başlıyor gözlerimin önünden.Doğduğunuz andan itibaren ailenizin ve toplumun düşünce kalıpları ve inanç sistemleri yüklenmeye başlıyor kişiliğinize. Bebekken güldürmeye çalışıyorlar en basitinden! Sen bebeksin! Gülmen lazım, agu aguu... Gülmeyeceğim kardeşim. Ben sizi eğlendirmek için mi dünyaya geldim Büyümeye başlayınca sizi bir o yana bir bu yana çekiştirip duruyorlar. Bu hiçbir zaman bitmiyor eğer fark etmezseniz.
Okulda öğretmenlerine şöyle davran, arkadaşlarına böyle davran, aman uslu çocuk ol, ders çalışmalısın, başarılı olmalısın, üniversiteye gitmelisin, meslek sahibi olmalısın, şu amca bunu söylüyor, bak teyzeler şunu söyledi, kardeşine dikkat et, büyüklerine saygılı ol, niçin gülüyorsun, niçin ağlıyorsun, niçin kızıyorsun; ya bizim kafamızdaki model olacaksın ya bizim kafamızdaki model olacaksın! Başka çaren yok... Tabi bütün bunlar ve yüzlerce benzerleri, insanların yürekten hissettiğini düşünmediğim, mekanik bir sevgi çerçevesinde ve saygı içinde toplumun gelenek ve göreneklerine uygun olarak size sunuluyor. Daha doğrusu sunulanı alıp uygulamanız emrediliyor. Bu aileye ait kısmı sadece
Bütün okul hayatınızdaki arkadaşlarınız, en yakın arkadaşlarınız, öğretmenleriniz, akrabalarınız, aile dostlarınız hepsi durmadan çekiştiriyorlar. Üst üste fark etmeden kabul ettiğiniz kişilikleri yüklüyorlar size. Burada suçluyormuş gibi görünüyorum ama onlar da bildiklerini aynı girdap içinde, en iyi bildiklerini uyguluyorlar. Yaşamınızda hızla ilerlerken, aile, toplum tarafından bir siz yaratılmış oluyor. Tabi siz de kendinizi bu şekilde tanımlamış oluyorsunuz, siz de karşılaştığınız insanlara aynı şekilde davranıyorsunuz, siz de başkalarına yükleme yapıyorsunuz. Ardından sevgililer Kimliğiniz yine değişikliğe uğruyor.
Ardından iş hayatı İş hayatı başlı başına bir okul; eğer izin verirseniz başka bir siz oluşmaya başlıyor tekrar. Yalakalık, eşitsizlik, dedikodu, ayrımcılık, ast-üst ilişkisi, üstlerin senin için ilah olmak zorunda, tanıdığı olanlar, torpille gelenler daha uzayıp gider... Eh, ekmek parası! Hayat acımasız. Biz de bu döngünün içinde var olmak zorundayız. Tabi şartlarına uyarsan, uygularsan var olabilirsin bu oluşumun içinde. Evlilik ki toplumun olmazsa olmazlarındandır, çocuk ki sizde bu öğrendiklerinizi çocuğunuzda uygulayın diye, mal-mülk sahibi olmaya çalışmak, geleceğini garantiye almaya çalışmak, yaşlılık , torunlar ve son.
Şimdi bankta otururken, hayatıma değen bütün insanların oluşturduğu ben ne kadar benim Ne kadarı bilinçli olarak kendi seçimim Dünya bu, yaşam bu, hayat daha farklı nasıl ilerler ki Tabi ki ailem olacak, arkadaşlarım olacak, eşim, işim, çocuğum olacak...
Eh, şimdiye kadar bildiğim hayat bu. Fakat bana öğretilen hayat benim istediklerim mi Çelişki insanı dibe vurur ama çıkışınız muhteşem olur. Bu durumda hayatı, Ben i yeniden yaratıyorum... Bana verilen içinde beğenmediğim her şeyi değiştirerek.. Öfkelendiğim, üzüldüğüm, acı çektiğim kimliğimi oluşturan bütün deneyimlerimdeki hissettiklerimi değiştirerek. Yeni bir Ben zamanı artık... Benim farkında olarak belirlediğim, huzur içinde, neşe içinde bir Ben zamanı... Siz ne kadar Siz siniz Siz Kim siniz Haydi analiz edin kendinizi. Bütün içinizdekileri, derinlerde kalan bütün duyguları, acısıyla tatlısıyla ortaya çıkarmaya, kendinizi özgürleştirmeye ne dersiniz
Sabah erken uyandım, güneşin doğuşunu izlemek ve denizi koklamak istedim geçen günlerin birinde. Evden çıkıp, minik bir patika yolda iki dakika kadar yürüyüp, arabalar için olan yolu geçiyorsunuz, karşınızda yemyeşil bir park ve uçsuz bucaksız Akdeniz Denizden elli metre yüksekteyim. Bir süre denizle bütünleştikten sonra çimenler boyunca yürümeye başladım. Yürüyüş yapan başka insanlar da var. Gülümseyen yüze rastlamıyorum yine. Sabah sabah ne güzel spor yapıyorsunuz; tertemiz hava, mavi ve yeşilin birbiriyle muhteşem kaynaşması içinde denizin kokusu, toprağın, çimenlerin ara ara çiçeklerin kokusu içinde nedir derdiniz diye haykırarak içimden kızgınlık hissediyorum. Biraz yürüdükten sonra bir banka oturdum ve mavi sulara dalıp içinde kayboluyorum.
Daha önce defalarca olduğu gibi hayatım akmaya başlıyor gözlerimin önünden.Doğduğunuz andan itibaren ailenizin ve toplumun düşünce kalıpları ve inanç sistemleri yüklenmeye başlıyor kişiliğinize. Bebekken güldürmeye çalışıyorlar en basitinden! Sen bebeksin! Gülmen lazım, agu aguu... Gülmeyeceğim kardeşim. Ben sizi eğlendirmek için mi dünyaya geldim Büyümeye başlayınca sizi bir o yana bir bu yana çekiştirip duruyorlar. Bu hiçbir zaman bitmiyor eğer fark etmezseniz.
Okulda öğretmenlerine şöyle davran, arkadaşlarına böyle davran, aman uslu çocuk ol, ders çalışmalısın, başarılı olmalısın, üniversiteye gitmelisin, meslek sahibi olmalısın, şu amca bunu söylüyor, bak teyzeler şunu söyledi, kardeşine dikkat et, büyüklerine saygılı ol, niçin gülüyorsun, niçin ağlıyorsun, niçin kızıyorsun; ya bizim kafamızdaki model olacaksın ya bizim kafamızdaki model olacaksın! Başka çaren yok... Tabi bütün bunlar ve yüzlerce benzerleri, insanların yürekten hissettiğini düşünmediğim, mekanik bir sevgi çerçevesinde ve saygı içinde toplumun gelenek ve göreneklerine uygun olarak size sunuluyor. Daha doğrusu sunulanı alıp uygulamanız emrediliyor. Bu aileye ait kısmı sadece
Bütün okul hayatınızdaki arkadaşlarınız, en yakın arkadaşlarınız, öğretmenleriniz, akrabalarınız, aile dostlarınız hepsi durmadan çekiştiriyorlar. Üst üste fark etmeden kabul ettiğiniz kişilikleri yüklüyorlar size. Burada suçluyormuş gibi görünüyorum ama onlar da bildiklerini aynı girdap içinde, en iyi bildiklerini uyguluyorlar. Yaşamınızda hızla ilerlerken, aile, toplum tarafından bir siz yaratılmış oluyor. Tabi siz de kendinizi bu şekilde tanımlamış oluyorsunuz, siz de karşılaştığınız insanlara aynı şekilde davranıyorsunuz, siz de başkalarına yükleme yapıyorsunuz. Ardından sevgililer Kimliğiniz yine değişikliğe uğruyor.
Ardından iş hayatı İş hayatı başlı başına bir okul; eğer izin verirseniz başka bir siz oluşmaya başlıyor tekrar. Yalakalık, eşitsizlik, dedikodu, ayrımcılık, ast-üst ilişkisi, üstlerin senin için ilah olmak zorunda, tanıdığı olanlar, torpille gelenler daha uzayıp gider... Eh, ekmek parası! Hayat acımasız. Biz de bu döngünün içinde var olmak zorundayız. Tabi şartlarına uyarsan, uygularsan var olabilirsin bu oluşumun içinde. Evlilik ki toplumun olmazsa olmazlarındandır, çocuk ki sizde bu öğrendiklerinizi çocuğunuzda uygulayın diye, mal-mülk sahibi olmaya çalışmak, geleceğini garantiye almaya çalışmak, yaşlılık , torunlar ve son.
Şimdi bankta otururken, hayatıma değen bütün insanların oluşturduğu ben ne kadar benim Ne kadarı bilinçli olarak kendi seçimim Dünya bu, yaşam bu, hayat daha farklı nasıl ilerler ki Tabi ki ailem olacak, arkadaşlarım olacak, eşim, işim, çocuğum olacak...
Eh, şimdiye kadar bildiğim hayat bu. Fakat bana öğretilen hayat benim istediklerim mi Çelişki insanı dibe vurur ama çıkışınız muhteşem olur. Bu durumda hayatı, Ben i yeniden yaratıyorum... Bana verilen içinde beğenmediğim her şeyi değiştirerek.. Öfkelendiğim, üzüldüğüm, acı çektiğim kimliğimi oluşturan bütün deneyimlerimdeki hissettiklerimi değiştirerek. Yeni bir Ben zamanı artık... Benim farkında olarak belirlediğim, huzur içinde, neşe içinde bir Ben zamanı... Siz ne kadar Siz siniz Siz Kim siniz Haydi analiz edin kendinizi. Bütün içinizdekileri, derinlerde kalan bütün duyguları, acısıyla tatlısıyla ortaya çıkarmaya, kendinizi özgürleştirmeye ne dersiniz
